Jak Józio poszedł w bohatery i stał się sławny… – plotki w module

Plotki w sandboksie stanowią jeden z węzłów rodzące się fabuły. Bohaterowie słyszą, że na jakiejś wyspie kultyści przywołują demony a krasnoludy same wstrzymały transport żelaza, który wedle umów i obietnic miał trafić do stolicy Imperium. Bohaterowie, zapoznawszy się z plotkami, mogą zdecydować, iż ta sprawa ich interesuje i ruszyć ją sprawdzić.

Nie jest ważne, czy na wyspie faktycznie baraszkują demony a kultyści przeprowadzają swoje nieodmiennie mroczne i bluźniercze rytuały. Może się okazać, że tak naprawdę znajduje się tam obóz pracy, a bohaterowie pomogą politycznym więźniom uciec, by z czasem pomóc im w walce z reżimem i ustanowieniu nowej władzy. A jakże, bo są do cholery bohaterami i to leży w ich naturze: mieszać, ingerować, zmieniać i wreszcie stawać się sławnym.

Sprawa wyspy zostanie wyjaśniona, krasnoludzka karawana odnaleziona. Bohaterowie przemierzą świat wzdłuż, wszerz, a czasem jak MG jest wredny i w głąb. Świat za ich sprawą się przekształca a oni stają się sławni. Nie byłoby dziwne, gdyby za którymś razem usłyszeli plotkę o „mocarnych gierojach, którzy wleźli na wyspę, księżniczkę uwolnili a demonom rzyć skopali”, bo plotka jak plotka – sama zmienia rzeczywistość, przeinacza, jedne rzeczy przemilcza, inne wyolbrzymia.

Zastanawiałem się, w jaki sposób oddać to we własnym module. Owszem mógłbym arbitralnie ustalać, co słyszą bohaterowie, ale wtedy najprawdopodobniej idea wzrastającej sławy bohaterów (z każdym kolejnym wielkim czynem) raczej nie miałaby przełożenia na mechanikę.

Nie ma też sensu komplikować, wyliczać szans, symulować rzeczywistości, bo gry nią nie są. Przyjąłem model prosty, a wydaje mi się dość atrakcyjny. Wystarczy skonstruować prostą tabelę, do której wpisujemy kolejne czyny bohaterów.

Powiedzmy pod numerem 1 pojawi się adnotacja: „uśmiercenie smoka”, pod dwójką „uratowanie katedry Sigmara przed inwazją skavenów”, np. pod trójką „przypadkowe zabicie hrabiego von Humpty-Dumpty”. W odpowiednim momencie wykonujemy rzut K20 i mamy naszą ploteczkę o bohaterach. Jasne, plotki są trzy a rozkład rzutów od 1 do 20, ale to właśnie oddaje poziom sławy postaci naszych graczy. Im więcej czynów (sławnych bądź niesławnych) dokonają, tym częściej wynik wskaże zapisaną rubrykę w tabeli. W innym raziem „no match found” i BG są w oczach rozmówcy zwykłą mierzwą ludzką zaludniającą świat.

Ja przyjąłem rzut K20, ale jeśli chcesz, by bohaterowie szybciej lub wolniej stali się sławni, tabelę rozpisz na inną kostkę (K10, K12, K30, a dla hardkorowców K100). Podobnie, jeśli niektóre czyny mają być sławniejsze niż inne, to skontruuj tabelę na 2K10 lub 2K20, gdzie rozkład prawdopodobieństwa nie jest jednolity.

Same plotki najlepiej wpisywać hasłowo, bez dokładnego opisu, a w przypadku wylosowania odpowiednio modyfikować. W końću plotka żyje własnym życiem: „A juści panie, na wyspu popłynęli i ubili demona. Wielkie cholerstwo było niczym zamek barónowej. Miało rogi, ze szyść par i szpony jak moja baba język! Ale i imć pan rycerz to nie ułomek: barczysty na trzech chłopa, większy od pana o trzy głowy. Chwycił gadzinę ryncoma i jeno skręcił, a kark demonowi trzasnął! Nie łżem panie, na cześć swej matki przysięgam, tak było!”

Podobnie z doborem plotek. Stawiasz na heroizm? Wpisuj jeno czyny bohaterskie. Wolisz grim&gritty, dorzuć przysłowiową łyżkę dziegciu do tej beczki miodu: „Panie to okrutniki straszne. Racja demona zabili, wioskę wyzwolili, a potem wyonacyli córkę wójta i srebrny posung Sigmara wynieśli, charakterniki przeklęte!”.

Nic tu odkrywczego nie ma,  ale samo rozwiązanie wydaje mi się zgrabne. A czy takie jest, sprawdzę na sesji.