Unhallowed Metropolis – Opowieść Wigilijna

Jednostrzałowa przygoda wigilijna w Unhallowed Metropolis

MG: Ja

Gracze:

Madzia – Victoria Montgomery – arystokratka z Londynu z tytułem szlacheckim, utracjuszka, hedonistka i prawdziwa intrygantka. Piękna, uwodzicielska o niezachwianym poczuciu wyższości nad maluczkimi. Zadłużona po uszy u Scrooge’a.

Jaro – Ywen McTavish, Żałobnik z Gildii, od kilku lat na usługach rodziny Montgomerych, znudzony życiem i śmiercią (cierpi na anhedonię), mistrz walki dwoma exculpusami.

Pablo – Horace Black – szanowany lekarz z West End, właściciel niewielkiej kliniki kosmetycznej świadczącej usługi z dziedziny chirurgii upiększającej, opętany żądzą poznania ludzkiego i nie całkiem ludzkiego wnętrza (dosłownie!)

Maro – William Brick – ex-oficer Trupiej Straży, weteran spod Manchester, obecnie jeden z bardziej wziętych Grabarzy specjalizujących się w działaniach miejskich. Miłośnik zmarłych (by nie rzec wprost:)). Obecnie ochroniarz panny Montgomery.

Damian – Julius Peete, detektyw Nowego Scotland Yardu, najlepszy śledczy znający slumsy East End od podszewki, opiumista.

Przygotowanie do sesji:

Ywen – Anhedonia?

MG – Niezdolność odczuwania radości, wszystko jest dla ciebie nudne, bez wyrazu, nie odczuwasz radości.

Brick – Walisz konia i płaczesz.

Przygotowania zajęły mniej więcej godzinę: rozdanie i dopracowanie postaci, wyjaśnienie zasad gry i opis świata. Po tym zaczęliśmy.

Opowieść Wigilijna

Święta Bożego Narodzenia, wigilia… Klasycznie czas domowego spokoju i radości, czas, kiedy wybacza się winy. I inne bzdety.

Anno Domini 2105, choć biorąc pod uwagę, że świat z ledwością się podnosi po Latach Plagi, a animatów jakby wciąż pod dostatkiem, owo „Domini” pasuje tutaj jak pięść do nosa.

Londyn, 2105 rok od narodzenia Pańskiego. Wieczór Wigilijny. Brudny śnieg przykrywa wyludnione ulice. Gęsty smog zalega nad każdą z dzielnic, uniemożliwiając oddychanie, widoczność zerowa, uliczne latarnie zdają się być zaledwie bąblami rdzawego światła zawieszonymi w gęstej, czarnej mgle.

Evernight – Przeklęty diuk Desmond (cz. 12)

Drużyna: Las Maquinas de la Muerte

Mirabella (Ata) – wojownicza półefka (dziedzictwo ludzkie), mistrzyni miecza, szabli i ciętego języka. Wredne toto niemożebnie.  Od czasu spotkania z rodem Lanów dość nieufna. Mistrzyni miecza a teraz zabójczyni upiornego węża – Seta. Aspiruje do tytułu Czerwonego Rycerza.

Dalajlana (Madzia) – Elfia czarodziejka kształcona w Kos, miotacz magicznych pocisków i posiadaczka dwuręcznego, okutego kija. Przynosząca pecha heroina z nawykiem do skubania czyichś ubrań i poprawiania kołnierzyków. Jak się okazało zwie się Dalai z rodu Lanów. Paskudnego rodu, należy dodać. Być może przyszła dziewczyna Fulka de Lorche  .

Edric „Edi” Godspike (Jaro)  – Człowiek, amoralny złodziej bez jakichkolwiek zahamowań. Nieudaczny kochanek uciekający przed przyszłym teściem i żoną. Nie cofnie się przed okradzeniem dziecka, muzeum czy rycerza! Wannabe hero, który równie łatwo pada, co masakruje jednym ciosem demoniczne węże.

Cavas (Damian) – Rosły wojownik, mistrz galopady na pająku. Urodzony szwendacz stawiający nieudolny opór próbującym go uwieść kur… dziewczętom.

Zong Zębatka (Pablo) – Jednonogi, przygłuchy krasnoludzki rusznikarz obwieszony patronami. Chciwy niczym Szkot z poznańskiego. Tzw. „Dziadek”. Oddany dowódca chłopów i spóźniony maestro muszkietu.

Fart „Fuks” Funterfale (Maro) – Niziołek, kolejny złodziej i nożownik. Obwieszony nożami obwieś, utracjusz i amoralny łupieżca. Miłośnik wielkich kobiet, dzielny zwiadowca, który raz w życiu zrobił coś dobrego dla ludzi (przez przypadek). Na Czerwonych Moczarach zwany Świętym Fuksem od Dobroci i Życzliwości.

Sesja bez Gorganga, toteż zapowiadało się, że będą same działania piechoty – ciężkie i ryzykowne, a nie szturm ze wsparciem czołgu.

Po wybiciu Czarnych Sztyletów.

MG: Ludzie, to Waluzja! Musicie z kanałów zabrać ciała zabitych, by nie zanieczyściły ścieków!

Wszystkiego…

Co by nie spamować zanadto u siebie na blogu. Po prostu wszystkiego, czego sobie wymarzycie, czy tu, czy w wirtualnych światach.

Szczerze życzy Smartfox.

 

Evernight – Sztandar św. Halimosa (cz. 11)

Drużyna: Las Maquinas de la Muerte

Mirabella (Ata) – wojownicza półefka (dziedzictwo ludzkie), mistrzyni miecza, szabli i ciętego języka. Wredne toto niemożebnie.  Od czasu spotkania z rodem Lanów dość nieufna. Mistrzyni miecza a teraz zabójczyni upiornego węża – Seta. Aspiruje do tytułu Czerwonego Rycerza.

Dalajlana (Madzia) – Elfia czarodziejka kształcona w Kos, miotacz magicznych pocisków i posiadaczka dwuręcznego, okutego kija. Przynosząca pecha heroina z nawykiem do skubania czyichś ubrań i poprawiania kołnierzyków. Jak się okazało zwie się Dalai z rodu Lanów. Paskudnego rodu, należy dodać. Być może przyszła dziewczyna Fulka de Lorche  .

Gorgang de Loxlyn (Kamil) – Półork-operator magicznego topora dwuręcznego (jedną ręką:)). Krwiożerczy prostak o niemiłej aparycji. Pseudonim „Wirnik”, „”Helikopter” (czasem „Helikopter w ogniu”:) ze względu na skłonność do „zamaszystych cięć”. Jak zamyka przyłbicę od hełmu, ma +2 do Charyzmy .

Edric „Edi” Godspike (Jaro)  – Człowiek, amoralny złodziej bez jakichkolwiek zahamowań. Nieudaczny kochanek uciekający przed przyszłym teściem i żoną. Nie cofnie się przed okradzeniem dziecka, muzeum czy rycerza! Wannabe hero, który równie łatwo pada, co masakruje jednym ciosem demoniczne węże.

Cavas (Damian) – Rosły wojownik, mistrz galopady na pająku. Urodzony szwendacz stawiający nieudolny opór próbującym go uwieść kur… dziewczętom.

Zong Zębatka (Pablo) – Jednonogi, przygłuchy krasnoludzki rusznikarz obwieszony patronami. Chciwy niczym Szkot z poznańskiego. Tzw. „Dziadek”. Oddany dowódca chłopów i spóźniony maestro muszkietu.

Fart „Fuks” Funterfale (Maro) – Niziołek, kolejny złodziej i nożownik. Obwieszony nożami obwieś, utracjusz i amoralny łupieżca. Miłośnik wielkich kobiet, dzielny zwiadowca, który raz w życiu zrobił coś dobrego dla ludzi (przez przypadek). Na Czerwonych Moczarach zwany Świętym Fuksem od Dobroci i Życzliwości.