Straż na Reiku cz. 1 – raport

Gracze:
Madzia – Maja, kotołak, zwiadowca, skrytobójczyni.
Jaro – Kyllan Thaured, elfi weteran.
Pablo – Alfred von Haman, rycerz Białego Wilka.
Damian – Jorgul Waldbrol, kurier, jeździec i maruda z Ostlandu.

Dwie postacie graczy (Usingen i Konrad Teub) zamienione w NPCów na czas sesji. Postać Beaty (Ah’qua) odłączona na kilka miesięcy. Pewnikiem przeżywa intensywne szkolenie w lesie Laurelorn, po którym będzie jeszcze bardziej zabójcza, mordercza i lansiarska :).

Sesję zaczęliśmy jakoś koło 18.30. Gracze zdecydowali się uwalniać wspomnianego w trailerze Kanclerza-Marszałka Klajana von Wolfenburga z potężnego zamku Reikguard. Tym samym przyłączyli się do spisku grafa Middenheim Gustava von Ridenbauma, Sekretarza Cesarskiego Plauena, kanclerza Middenheim von Waldsteina i pułkownika Sigsauera z SDIM. Jako że gra szła o wysoką stawkę (zdrada stanu!), było pewne, że będzie to sesja weslesza od innych :).

BG zapoznali się z pomocami, które dla nich przygotowałem (opis załogi zamku, rezydentów, uwalnianego, mapy i plany), a następnie zaczęli przemyśliwać nad metodą uwolnienia oraz przetransportowania w bezpieczne miejsce uwolnionego i przekazanie go ludziom Plauena i von Waldsteina, dzięki którym marszałek mógł się ukryć w bezpiecznym miejscu.

Narada trwałą blisko godzinę. Plan zakładał dostanie się BG w pobliże zamku (wpierw konno do Delberz, potem rzeką do Altdorfu, następnie zakupionymi w Altdorfie końmi w rejon Reikguardu), wejście nocą po trzystumetrowym klifie do zamku, uwolnienie marszałka a następnie odtransportowanie go (lasem, by uniknąć pościgu kawalerzystów zamkowych) w miejsce, gdzie rzeka Blut łączy się z rzeką Boegen (pomiędzy Weissbruckiem a zamkiem Grauenburg).

Cóż, sztuka chce widzieć zamek Reikguard jako monumentalną budowlę...

Następnie przygotowali listę niezbędnego ekwipunku, któy mieli im zorganizować szefowie w SDIM. Trza przyznać, że nie była ona jakaś przerażająca, choć jej kilka punktów mogło niepokoić:

Ja: Kwas? Po co wam kwas?

Maja: Na wypadek, gdyby nasz mag nie otworzył czarem drzwi do celi.

Ja: A bomby?!

Kyllan: Jakby kwas nie zadziałał.

Prócz tego każdy na własną rękę zaopatrzył się w broń unieszkodliwiającą (BG nie bardzo chcieli zabijać żołnierzy Imperium). Kyllan w pistolet strzałkowy i specyfik usypiający, Maja w dmuchawkę plus truciznę, a Haman w zwykłą solidną pałę obiciągniętą skórą. Jedynie Jorgul pozostał przy tradycyjnym uzbrojeniu.

Po forsownej podróży BG dotarli pod zamek 21 sigmarzeita, na krótko przed świtem. Zajęli pozycje po drugiej stronie rzeki Teufel i rozpoczęli obserwację zamku, a przy okazji odpoczęli.

Krótko po 22ej przeprawili się z niewielkimi perturbacjami (ot, Usingen i Konrad na krótko zabłądzili, prąd ich poniósł na Reik) na drugą stronę rzeki, przybili do klifu, gdzie większość ekipy ukryła się wśród skał, a Jorgul i Maja (jedyni alpiniści w ekipie) rozpoczęli mozolną wspinaczkę po trzystumetrowym klifie. Cel: kazamatu Zamku Wysokiego, dotarcie do żurawia (którym czasem dostarczno z rzeki zaopatrzenie na zamek) i wciągnięcie nim pozostałych członków grupy.

... jednakże rzeczywistość jest nieco inna. Widok od strony rzeki Reik na Zamek Wysoki (bryła Wielkiego Hallu). Tędy wspinali się Maja i Jorgul.

Nasi bohaterowie, wspierając się, bez większych trudności dotarli do podnóża zamku, a tam Maja zarzuciła linę z kotwiczką na kazamaty. BG dostali się najpierw na niższe piętro (strzelnice z bombardami pod Pałacem Cesarskim), a potem znó dzięki linie z kotwiczką dotarli do docelowej kazamaty z żurawiem. Była godzina 1.30.

Niestety obecność strażników skomplikowała plan. Jorgul z Mają dość długo czekali, słuchając rozmowy obu żołnierzy. Wywnioskowali z niej, iż:

– Na zamku przebywa ktoś znaczny, kto sprawdza stan obronności zamku, generał? Marszałek Genscher? Cesarz? Cholera wie.

– Pieknotka opisana jako kapłanka Shallyi, wedle strażników jest kimś innym wysłanym w nieznanym celu z Altdorfu. To osoba dość niebezpieczna.

Wreszcie po 2.00 strażnicy zasiedli do gry w kości. Zniecierpliwiona Maja zdecydowała się unieszkodliwić strażników. Tutaj ewidentnie szczęście nie dopisywało BG (Jaro, masz parszywe kości :)). Maja nie trafiłą raz z łuku strzałą ogłuszającą, potem drugi. Jorgul co prawda zaatakował strażników, mocno zaskoczonych, jednak nie zdołał (hehe zła pamięć a propos umiejętności :)) ich ogłuszyć. Wybuchł alarm. Co prawda BG udało się w końcu wyłączyć z walki przeciwników, ale było po prokach. Alarma na zamku!

Nie pozostało nic innego jak ewakuować się. Zarówno pozostałym na dole jak i Mai oraz Jorgulowi udało się w końcu wydostać z matni i uciec na drugi brzeg. Tam zabrali konie (pozostawione z Bulgiem znów ueNPeCowionym) i weszli głębiej w las.

I słusznie. W zamku wrzało, wzmocnione straże, patrole konne i piesze, przeczesywanie lasu.  Mówiąc w skrócie, bohaterowie znaleźli się w przysłowiowej dupie. Plan A nie wypalił, a Plan B (o ile taki istniał) nie wydawał się łatwy do realizacji.

Dzień BG poświęcili na zdobycie łodzi (niewielka dłubanka została zakupiona od rybakó w pobliskiej wiosce Fischadler), a następnie przedostanie się na drugi brzeg Reiku i przeniesienie łodzi lądem 2-3 km na południe od zamku. Plan (tym razem autorstwa Kyllana) zakładał podpłynięcie z prądem rzeki nocą. Nieumiejący pływać, czyli wszyscy poza Mają :), mieli trzymać się dłubanki, w której złożono ekwipunek. Następnie ekipa miała wraz z łodzią przedostać się w rejon zamkowej przystani położonej między murami zamkowymi a linią ziemnych fortyfikacji, tam wejść na brzeg i wspiąć się po niskim murze zamkowym (od tej strony nie było klifu) w rejonie baterii południowej.

Realizację planu utrudniało:

– Fakt dokładnego obsadzenia linii fortyfikacji przez landwehrę z obozu

– Przybycie wielkiego okrętu rzecznego ze znakami cesarskimi (ok. 60 osób załogi, 2-3 armaty)

– Liczne patrole i dokładne oświetlenie pochodniami murów zamku i jego przedpola.

– marudzenie Hamana:

– Cała załoga jest postawiona w stan gotowości!!! Tam jest Cesarz!!!

– marudzenie Jorgula i jego plany:

– Trzeba było się uczyć wspinaczki, to nie byłoby problemu tam na górze z ogłuszeniem strażników. Ja wam mówię wejdźmy na statek cesarski, nim będą przewozić marszałka na miejsce egzekucji w Altdorfie

Początkowo BG chcieli podpłynąć na kilka metrów do brzegu i dopiero wyjść na brzeg, ale patrole to uniemożliwiały. Wyjście wcześniej do wody i płynięcie do brzegu nie wchodziło w rachubę, gdyż tylko Maja (jak wspomniałem) potrafiła pływać. Reszta umiała nurkować, ale miała problem z wynurzeniem.

Maja: to może puszczamy łódź z dala od brzegu i podpłyniemy?

Kyllan: Ile mamy razy powtarzać, nie umiemy pływać!

Maja [pozornie zdziwiona i zdegustowana]: Wcześniej mieliście całą noc, by się nauczyć wspinać, a teraz cały dzień, by się nauczyć pływać i nic?!

Toteż łodź z przyczepionymi BG podpłynęła w pobliże statku cesarskiego, następnie agenci wyszli na brzeg i prowadzeni przez Maję (wreszcie dobre testy :)) podeszła niezauważona pod mury. Tam Maja weszła na mury, zrzuciła linę i w tej chwili wszyscy BG znajdują się obok baterii południowej.

Zamek jest gwarny, jasnooświetlony. Patrole sprawdzają niemal każdy jego zakamarek nawzajem się nawołując. Przedostanie się do więzienia, gdzie prawdopodobnie znajduje się marszałek, zakrawa na samobójstwo. Ale co tam, oni to lubią :).

Na tym zakończyliśmy sesję. Nie wiem jak inni, ja uśmiałem się jak mops :).

Widok odstrony Baterii Pułudniowej, w miarę łagodne podejście i mur Zamku Niskiego. Tędy agenci weszli do zamku po raz drugi.

Uwagi:

1. Plany planami, ale wypada znać potencjał własnych postaci, nie?:)

2. Słuchajcie czasem Pabla, sensownie mói, choć chaotycznie.

3. Czytajcie uważnie to, co Wam daję. Przeoczyliście coś dość ważnego (choć może to kwestia kiepskiej pamięci?:))

4. Ja tam oceniam Wasze działania nieźle. Mimo kilku wpadek działacie wspólnie i kombinujecie. Nie jest źle, ale fakt zadanie trudne, zwłaszcza teraz.

Ps. Mapy okolic zamku i fortyfikacji mojego autorstwa. Sam zamek to zmodyfikowany w niewielkim stopniu zamek w Edynburgu. Oj odwiedziłoby się go…